Etika zapadnih medija : antisrpska propaganda i “humanitarna” intervencija

Izbijanje (ili pokretanje) jugoslovenske krize, njeni uzroci i sled privukli su, osim političke, i veliku pažnju svetskih medija, a zatim i kulturne i naučne javnosti. Samo za prvih nekoliko godina svedoci smo prave poplave raznoraznih napisa o jugoslovenskoj krizi: stotina knjiga i hiljada tekstova, među kojima dominira memoarska literatura bivših zvaničnika, kao i zapisa novinara - znači, aktera zbivanja. Naravno, u tome moru memoarske literature, monogravija i članaka, ima tekstova kako pristranih tako i onih iz pera manje ili više objektivnih analitičara (istoričara, politikologa, pravnika, sociologa). Većina tih tekstova opterećena je, ipak, tradicionalnim predrasudama, oportunizmom i demagogijom njihovih autora, ili pak interesima ključnih aktera događanja na ovim prostorima. Način na koji su napisane gotovo sve ove publikacije, s malobrojnim izuzecima - kojih je, istina, kako vreme prolazi sve više - doprinosio je više zamagljivanju i iskrivljavanju onoga što se zbilo tokom razbijanja/raspada druge Jugoslavije krajem 20. veka nego nepristrasnom istraživanju i prikazu uzroka, sleda i posledica jugoslovenske krize.