Ratni dnevnik sarajevskog sveštenika : dnevnik života Crkve i ličnih doživljaja tokom rata u Sarajevu 1992. godine

Sarajevski sveštenik Dragomir Ubiparipović u svojem dnevniku iznosi svoja zapažanja o događajima i ljudima koji su zadešeni početkom ratnog svestradanja i pustošenja u Sarajevu. I sam zatečen novonastalim prilikama, sveštenik se prima zapisivanja, želeći da ostane trag svjedočanstva o užasu koji se počeo uvlačiti u ljudske duše. Iz namjere da sačuva hram i dragocjenosti Crkve, da bude uz vjernike i nevoljnike, on u gradu provodi 140 ratnih dana. Posljedni sarajevski sveštenik je tih ratnih dana uspostavljao i održavao kontakte sa poznatim ličnostima tog teškog vremena u htijenju i nastojanju da se pronađu razumna rješenja u korist mira. U tom svom poduhvatu postepeno se sunovraćuje iz simbola razuma u reinkarnirani glas huškača; tomu je zaslužan njegov prijeratni tekst o tobožnjem genocidu nad pravoslavcima Sarajeva. S jedne strane Dnevnik je hronika toka misli i djela od unutarnjih moralnih propitivanja do skrušenog pristajanja na “nošenje slatkog krsta“, između sebevlastitog zasnivanja i sljepovidog tlačenja rastuće nacionalističke ideologije, u raspelu vapaja za Bogom i pobjega od fijuka granate.

S druge strane pak, kroz prepričavanje humanih gesti i ljudskih istupa nailazimo na onu jedinstvenu snagu sarajevskog filantropskog duha koji je nadjačao svaki pokušaj trovanja i podmetanja. Naravno, dnevnik je moguće čitati iz mnoštva perspektiva.