Stranci koji nas vole

Istražujući fenomen privrženosti stranaca srpskom narodu, otkrio sam da u bližoj srpskoj istoriji postoji najmanje pet tipova onih koji su nas voleli i koji nas vole. To su, prvo, stranci rođaci, srpske snaje i zetovi, kao i njihova deca. Potom su nas voleli i vole nas i naša braća i sestre po veri, Slovenci i pravoslavci. Tu su zatim i naši iskreni prijatelji koji su, dirnuti sudbinom srpskog naroda, odlučili da ga brane kako najbolje umeju. Uz njih su i svetski putopisci i hroničari, koji su nas objektivnim prikazima u svojim delima predstavljali svetu. I napokon, vole nas strani gosti Beograda i Srbije, koji se, oduševljeni našom publikom i prestonicom, ponovo vraćaju našem narodu, kao iskreni ljubitelji srpske kulture. Mnogu stranci – političari, naučnici, umetnici, javne ličnosti i obični ljudi, „naoružani” razumevanjem i naklonošću, branili su nas na svoj način od Turaka, Austrijanaca, Nemaca, od NATO-a i albanskih terorista, od zagovornika novog svetskog poretka i drugih agresora. „Srpski narod je imao ponosito srce, koje se moglo rascepati, ali ne i saviti, kao što se ne može saviti ni srce hrasta u gori”, zapisao je veliki književnik Alfons de Lamartin u svom delu Istorija Turske. Autor