Вовед во македонистиката

Основните теми што се обработуваат во оваа книга се: македонизмите на преминот од филологија во историска лингвистика, македонскиот јазичен тип на преминот од историска во општа лингвистика и македонскиот јазик во општата лингвистика.Во оваа книга, која има општолингвистички пристап кон македонистиката и македонистички пристап кон општата лингвистика, основниот временски контекст на настаните и делата изнесува еден век, и поточно од 1844/1845 до 1944/1945 година (од времето на првите филолошкоетнографски истражувања во Македонија до времето на настаните поврзани со официјалната кодификација на македонскиот јазик); проширениот контекст изнесува век и половина, од 1815 (од забележувањето на првиот македонски текст за чисто научни потреби, настан што речиси се совпаѓа со почетоците на споредбеноисториското проучување на јазиците до заокружувањето на Речникот на македонскиот јазик, том трети – 1965 година), при што долната граница се поставува до првоевидентираниот словенски ракопис по потекло од Македонија – Асемановото евангелие (1736). Во изложувањето на темата авторот се определил за пристап што во основа е лингвокогнитивен и лингвокултуролошки. Имено, тој во пристапот го препознава личниот и колективниот (авторски) код на научниците што го откриле и што го препознале кодот на македонскиот јазик во општата лингвистика. Оваа процедура ја надоврзува на клучниот пристап во когнитивно-културолошките проучувања на јазикот – проучувањето на јазичната личност во современите лингвистички теории. Книгата е замислена како синтетизиран вовед во историјата на македонистиката, а не како историски преглед на македонистичките проучувања.