Književna diplomatija : međunarodna saradnja jugoslovenskih pisaca od sredine pedesetih do kraja sedamdesetih godina 20. veka

Diplomatska istorija socijalističke Jugoslavije je istoriografsko područje koje se dinamično razvija. Osim političkih i diplomatskih odnosa, koji se nalaze u fokusu istraživača, istoričari su obrađivali čitav niz tema iz vojnih, kulturnih, naučnih i ekonomskih veza Jugoslavije sa inostranstvom. Naučno znanje se neprekidno širi, popunjavaju se istoriografske beline, otvaraju se nove teme i pitanja. Jedno takvo „novo“ istraživačko polje koje do sada nije bilo u fokusu istoričara jeste „književna diplomatija“.

Ova oblast, koja se – kako joj samo ime kaže – nalazi na „preseku“ diplomatije i književnosti, spada u domen onoga što se naziva „kulturnom diplomatijom“. Sveukupan pogled na „književnu diplomatiju“, odnosno međunarodnu književnu saradnju socijalističke Jugoslavije u četvrt veka dugom periodu, od sredine pedesetih do kraja sedamdesetih godina 20. veka, pruža nam nova monografija dr Slobodana Selinića, višeg naučnog saradnika Instituta za noviju istoriju Srbije.

Odmah treba istaći da je dosadašnje bavljenje kako spoljnom politikom tako i različitim segmentima unutrašnje politike socijalističke Jugoslavije dalo autoru dobru osnovu i učinilo ga „kvalifikovanim“ da se na uspešan način uhvati ukoštac sa jednom ovako složenom problematikom. Razlozi i opravdanost za bavljenje temom iz naslova knjige, prema rečima autora, nalaze se u tome što je književna saradnja bila „ne samo kulturno već i prvorazredno političko pitanje“ za socijalističku Jugoslaviju.

Čitajući knjigu vidimo da je književnost doživljavana kao „most“ koji je trebalo da povezuje i zbližava narode, a bila je i kanal kojim su se promovisale ideje koje su bile važne za režim i slale se određene poruke. Osim toga, promocijom jugoslovenske književnosti je posredno reprezentovana i popularizovana i sama Jugoslavija. Dakle, u periodu na koji se odnosi monografija književnost je bila „produžena ruka jugoslovenske spoljne politike“.