Ja

„Ja” Eve Lipske u izuzetnom prevodu Biserke Rajčić otkrivai nam usamljenost i neukorenjenost kao paradigme jednog burnog veka. Od samog početka ona se igra i paradoksom, finom ironijom, skepsom, uvodeći u svoju poetiku fine iglice humora, zrnca svetlosti, koja opalizuju tamno naličje paukove mreže - ljudski život. Ukoliko govori o ljubavi, ona govori udaljeno, "mi saborci ljubavi, bacamo cigaretu u pomrčinu". Sebe vidi u fotografiji "svetloosetljivog fotografa", na nebu prepoznaje "rukopis zalazećeg sun„Ja” Eve Lipske u izuzetnom prevodu Biserke Rajčić otkrivai nam usamljenost i neukorenjenost kao paradigme jednog burnog veka. Od samog početka ona se igra i paradoksom, finom ironijom, skepsom, uvodeći u svoju poetiku fine iglice humora, zrnca svetlosti, koja opalizuju tamno naličje paukove mreže - ljudski život. Ukoliko govori o ljubavi, ona govori udaljeno, "mi saborci ljubavi, bacamo cigaretu u pomrčinu". Sebe vidi u fotografiji "svetloosetljivog fotografa", na nebu prepoznaje "rukopis zalazećeg