Nik Kejvi poetika prestupa

U svojoj studiji Cvijanović je zauzeo stanovište krajnje netipično za naše uslove – u centar književno-teorijske pažnje postavio je liriku Nika Kejva, već za života legendarne figure popularne kulture, a ne književnosti po sebi. Na taj način, on se pridružio višedecenijskim nazorima jednog dela pre svega anglosaksonske teorije sklonog da prizna pravo na precizno izučavanje njihovog rada onim učesnicima supkulturnog života koji to pravo zaslužuju izvesnim estetskim kvalitetom svog teksta. Cvijanovićev precizni prolazak kroz četiri decenije dugu karijeru Nika Kejva pokazuje da ovaj nije samo muzički vizionar ili tragični junak vlastitog privatnog života, već izvorni, obučeni pesnik, koji svojim stihovima ne pristupa isključivo intuitivno, onako kako to neretko biva s rok zvezdama njegovog ranga, nego se sve zasebne faze u njegovoj poetici mogu sagledati uz poimanje šire zamisli, određenih konstitutivnih načela tipičnih za one kojima je bavljenje poezijom životni poziv. No, prava dobit od Cvijanovićeve knjige nalazi se u pogledu istinskog zaljubljenika, posvećenosti dugogodišnjeg fana koji ni u jednom trenutku ne potpada pod vlast nekritičke idolatrije, već s uravnoteženom, za teoriju književnosti prekopotrebnom, smirenošću otkriva nove mogućnosti uvida u opus jednog od, na našim prostorima, najvoljenijih zapadnih bardova.
Srđan Srdić