Нуклеарното оружје и надворешната политика

Главната премиса на оваа книга од 1969 година е дека САД мора да планира ограничена војна и да не претпоставува дека сите војни ќе бидат катаклизмични, како Втората светска војна.

Нуклеарното оружје и надворешната политика најдобро се чита како увид во менталитетот на Студената војна. Кисинџер се фокусирал на начините на кои надворешната политика на САД мора да се смени за да се усогласи со реалностите на нуклеарната ера. Главниот аргумент на авторот е дека ограничената војна е единствениот пат за излез од нуклеарен застој. Верувал дека американската традиција на апсолутна победа ги довела САД во ќорсокак на „масивна одмазда“, кога заканата од целосна нуклеарна војна се користи за блокирање на секој советски чекор.

Проблемот е дека оваа доктрина е уверлива само ако се работи за доволно вредно прашање. Кисинџер тврди дека единствениот излез од заемното самоубиство е да се напушти „тајниот сон на американската воена мисла: дека постои конечен одговор за нашиот воен проблем, дека е можно целосно да се порази непријателот, и дека војната си има своја сопствена смисла независна од онаа на политиката“.