Priče o Narcisu zlostavljaču : zlostavljanje i književnost

Za temu ove studije autorka je uzela fenomen zlostavljanja u književnosti koji je razmatrala u okviru pet celina. Temu moralnog zlostavljanja ona analizira na primeru junaka Kafkinog Procesa i Pekićevog romana "Kako upokojiti vampira"; ljubavno zlostavljanje traži u Nabokovljevoj "Loliti", "Milevi Ajnštajn" Vide Ognjenović, Pekićevom "Zlatnom runu" i Andrićevoj priči "Zlostavljanje".

Porodično zlostavljanje tretira na osnovu romanima Elfride Jelinek i Bore Stankovića "Pijanistkinja" i "Gazda Mladen," a temu odnosa žrtve i zločinca, odnosno potrebe žrtve za psihološkim prevazilaženjem torture, analizira u dve drame koje se bave logorskim iskustvom "Vojnik i lutka" Đorđa Lebovića i Arijela Dorfmana "Smrt i devojka". Poslednje i najintrigantnije poglavlje naslovljeno je „Zlostavljanje književnosti“ u kome se Ahmetagić najpre bavi zlostavljanjem književnog junaka (i, posredno, čitaoca) od strane narcističkog autora na primeru Gombrovičeve "Pornografije". Zatim prelazi na problem zlostavljanja književnosti u našoj sredini, i to od strane kritičara i tumača koji književnost podvrgavaju ideološkom i političkom sudu podobnosti redukujući sadržaj dela na meru sopstvene ideološki motivisane poente.

Autorka analizira tri takva slučaja: tumačenje Njegoševog "Gorskog vijenca" kao inspiratora rata u Bosni i genocida u Srebrenici koje je izveo Esad Bajtal, tumačenje "Opsade crkve sv. Spasa" Gorana Petrovića kao paradigme nacionalističke ideologije savremene srpske kulture, koje je izveo Saša Ilić, kao i način na koji Mirko Kovač u svojoj esejističko-memoarskoj knjizi "Pisanje ili nostalgija" izvodi nacionalistički profil Borislava Pekića.