Srpsko-ruski rečnik – Džepni rečnik

Impozantno delo Radoslava Boškovića Srpsko-ruski rečnik prvi je u našoj sredini srpsko-ruski rečnik ovakvog obima i akribije, čime popunjava značajnu prazninu u domaćoj naučno-stručnoj literaturi. Iako u suprotnom smeru (rusko-srpski) postoji već nekoliko enciklopedijskih rečnika, u ovom smeru za sada nema dela tako impresivnog zahvata. Njegov autor već decenijama se ogledao u leksikografiji (autor je više opštih i specijalizovanih rusko-srpskih rečnika, kao i jednog znatno manjeg srpsko-ruskog).

Ovaj rečnik svakako je jedinstven u našoj slavističkoj leksikografiji, ali i u širim okvirima (kada su u pitanju drugi dvojezični rečnici u ovom smeru u našoj sredini) – on je to najpre po svom obimu (preko 50.000 odrednica), ali ništa manje i po pristupu, pošto je sastavljač zaista iscrpno obradio sve lingvistički relevantne osobine obuhvaćenog korpusa, a uz to je prilikom priređivanja koristio desetak savremenih reprezentativnih jednojezičnih i dvojezičnih rečnika u oba smera.

Rečnik mogu vrlo produktivno koristiti ne samo profesionalni prevodioci, naučni radnici, nastavnici i drugi specijalisti za ruski jezik, nego i oni koji ga tek uče, kao i širi krug zainteresovanih, jer su objašnjenja koja su data uz lekseme vrlo jasna i pregledna. Rečnik je u potpunosti snabdeven naučnim aparatom, tj. gramatičkim i stilskim naznakama uz reči i sintagme (poput akcenta oba ekvivalenta, gramatičkog roda, stilske obeleženosti itd), a vidan je napor i da se obuhvati tradicionalna i savremena leksika iz svih oblasti jezičkog stvaralaštva (narodna i umetnička književnost, prirodne i društvene nauke, mediji, razgovorni jezik itd.).

Uz većinu odrednica navedeni su i tipični slučajevi upotrebe u kolokacijama i obrtima, što bitno povećava funkcionalnost rečnika. Naročita pažnja je posvećena idiomima i tzv. „lažnim prijateljima“ (tj. međujezičkim homonimima), koji predstavljaju ozbiljnu prepreku u savladavanju slovenskih jezika, pa je autor, na osnovu vlastitog pedagoškog iskustva, izričito naglasio slučajeve gde se često pojavljuju greške u razumevanju i prevođenju leksema i sintagmi, ili pak u transferu nominalne rekcije iz srpskog u ruski (čime se umnogome dobija na didaktičkoj vrednosti). Značenja ruskih ekvivalenata navedena su prema frekvenciji, tj. verovatnoći upotrebe, a obilje raznovrsnih primera jasno upućuje na distinkcije u značenju.

Srpsko-ruski rečnik Radoslava Boškovića je značajan doprinos ne samo našoj naučnoj i leksikografskoj kulturi, nego i bitan prilog daljem produbljivanju međukulturnih veza srpskog i ruskog naroda.