Страст, предавства и оние два збора

Адам и Ребека се заедно речиси откако знаат за себе. Тој нема убав спомен без неа, таа нема тажен спомен во кој тој не бил нејзиното рамо за плачење. Но со текот на годините, животот носи нови предизвици, амбиции, подеми и падови. Некаде по патот, ги проголтува тркалото на кариерата и ги раздалечуваат скриени стравови. И тогаш се случува најголемото од сите предавства. Нешто незамисливо. Нешто непростливо.

Сега, Адам посетува психијатар и очајно бара сили да научи да продолжи да го живее животот. Но искрено, не е сигурен дали верува во живот по љубов… особено не по таква љубов. Ги лечи раните со низа девојки на кои не им ги ни помни имињата, но има едно име кое никако не може да го заборави, колку и да се бори.

Ребека е навидум ладна и индиферентна на сѐ што се случува. Но вистината е дека има чувство дека светот ѝ е распаднат на милион парчиња кои злокобно кружат околу неа, а никако не може да ги спои и повторно да си го врати животот во нормала. Чувствува невидена болка, чувствува немир, празнина… како да ѝ недостасува цел еден дел од срцето. Но свесна е дека токму таа е виновна и мора да ја плати цената. И покрај тоа, нешто не ѝ дава целосно да крене раце од човекот кој некогаш ја сакаше повеќе од сѐ на светот, а сега ја мрази како никој друг на светот… А и како би можела, како ли се живее без парче од срцето?