Učenje sreće

„Model sveta sa kojim nas Ljiljana Lazarević suočava u Učenju sreće izobražavaju ne krupni verbalni i refleksivni potezi, nego tanane leksičke vibracije, svest potekla od osećaja za tren i detalj. Priroda sa svojim nemerljivim bogatstvom oblika i simbola javlja se, pri rome, kao onaj sa-činilac govora čijim posredstvom mentalne i vizuelne erotičko-telesne i duševne percepcije stupaju u dodir s nečim širim i duhovnijim, mistično-spiritualnijim, neovdašnjim i neprolaznim.“
Jovan Pejčić

„Slojevita putanja koju nam predočavaju ove pjesme vodi nas od ožiljaka i patnji, tih neizbježnih ureza na duši, preko učenja sreće do posvajanja zasluženih ozarujućih trenutaka. Izabrani stvarnosni momenti, upečatljivi toposi (kućni prag), dopadljive lirske slike, refleksije i ekspresije, fino su jezički uobličeni, uverljivo sjenčeći jedan pjesnički svijet koji zrači prepletom duhovnosti i duševnosti.“
Duško Pevulja

„Poezija Ljiljane Lazarević nije iskaz epike, praznog zamaha i visoke ambicije. Njena intimistička vizija govori o radosti i težini života ovde i sada. Pesnikinja nam dokazuje da je sreća ovozemaljskog podviga umešena s brašnom tuge, pa se ona, u svakom trenutku, u svakom bogovetnom danu, može iskusiti, ali i izgubiti. Po ličnoj, slobodnoj volji. Jer šta smo mi drugo, do istovremeno, srećni i ukleti.
Silvana Hadži Đokić