U ime oca

Iako na momente pesimističan, Balin roman nije oslobođen njegovog autentičnog humora. Uprkos sumornom, banalnom i usamljenom životu glavnog junaka i gorko- ironičnom stilskom uobličavanju fiktivnog sveta koji iz krajnje realističkih , kratkih epizoda prelazi u mistično pripovedanje, čitaocu će se na momente, sasvim izvesno, otvarati vrata smeha i jezičko- semantičkih poigravanja.

U dominantnim motivima (anti)porodice i tajanstvenog podruma koji, poput centra lavirinta, prikriva tajne dekodiranja suštine priče, odnosi na relaciji otac- sin, , muž- žena, pojedinac- društvo, pojedinac- unutrašnje JA formiraju razgranatu semantičku vezu kao mrežu čitanja ove knjige u kojoj će čitaoci prepoznati Balinu zemaljsku, egzistencijalnu potragu ali i potragu za onim zaumnim, za onim što je van logičkog smisla i fizičke spoznaje a što nevidljivim nitima upravlja ljudskim mikrokosmosom i njegovim bivstvovanjem. Jedno je sigurno- pred nama je roman koji prosvetljuje jer je u samom srcu ove priče potraga za smislom života.

Iako na momente pesimističan, Balin roman nije oslobođen njegovog autentičnog humora. Uprkos sumornom, banalnom i usamljenom životu glavnog junaka i gorko-ironičnom stilskom uobličavanju fiktivnog sveta koji iz krajnje realističkih, kratkih epizoda prelazi u mistično pripovedanje, čitaocu će se na momente, sasvim izvesno, otvarati vrata smeha i jezičko-semantičkih poigravanja.