Etika surovosti

Oveherova Etika surovosti je pohvala surove umetnosti kao one koja prevazilazi nasilje išokantnost kao površna oruđa zabave ili umirivanja građanske savesti i budi nelagodu kodčitaoca ili gledaoca, navodi ga da preispita svoja najdublja uverenja i moralne nazore i da sesuoči sa samim sobom.

Njena etičnost nahodi se u mogućnosti za preobražaj i dekonstrukcijiopšte prihvaćenih istina, u odbacivanju intelektualne lenjosti i svake sigurnosti, u borbi protivkonformizma, jeftinog moraliziranja i društvenog licemerja.

Prava, umetnički i etički vredna surovost nije toliko u samim nasilnimili mučnim prizorima koliko u osećanju koje izaziva kod publike,u odbijanju da joj ponudi laka tumačenja stvarnosti i života, u uskraćivanju utehe i eskapizma.

Polazeći od španske kulture i njoj svojstvene surovosti i preterivanja, od koride do pikarskog romana,autor analizira, vrlo pristupačnim stilom, brojna dela savremene umetnosti,uključujući popularna filmska ostvarenja i umetničke performanse, a zatim se osvrće uzasebnim poglavljima na surova književna dela Onetija, Kormaka Makartija, Kanetija, Bataja,Elfride Jelinek i španskog romanopisca Luisa Martin-Santosa.