Diplomatska istorija Srbije

Ovo monografsko delo Bogdana Lj. Popovića, inače i samog diplomate, na veoma osoben način potvrđuje i autorove bliske rođačke veze sa značajnim srpskim intelektualcima kakvi su bili Bogdan i Pavle Popović. Baveći se diplomatskom profesijom u Poljskoj, Argentini, SAD i Gvineji, Popović je godinama sakupljao zanimljivu i brojnu građu, da bi nakon završetka profesionalne karijere, kao i objavljenih brojnih radova, napravio veoma značajnu sintezu o istoriju srpske diplomatije. Knjigu podjednako korisnu i za same diplomate, ali i istoričare, kao i sve one koji žele da valjano obaveste o diplomatskim odnosima Srbije od 1804. godine, pa sve do 1918. godine. Ovaj zaista vrsni poznavalac srpske i međunarodne diplomatske prošlosti, svoju istoriju srpske diplomatije, podelio je na tri hronološke celine, koje imaju svoje specifičnosti i razlike. Prvi deo je posvećen istoriji pobunjenog pašaluka, drugi Srbiji kao vazalnoj državi, dok treći deo predstavlja istoriju diplomatije Srbije kao nezavisne države. Njegova knjiga nudi zaista mnogo originalnih dokumenata i dragoceni pregled međunarodnih kontakata i diplomatskih uspeha i neuspeha srpskih vođa i političara, posebno XIX veka.. Ali, u svoj osnovi, Popovićevo delo potvrđuje odavno prihvaćenu činjenicu da je sudbinu Srbije i njene borbe za slobodu, kao svih drugih balkanskih naroda, određivala često promenljiva politika velikih sila. Jednostavno rečeno, na sudbinu Srbije, u periodu od 1804. do 1918. godine,su se u mnogome i ponajviše reflektovali usponi i padovi velikih sila u rešavanju tzv. Istočnog pitanja.