Iz mog ratnog dnevnika

Autobiografski istorijski izvori – dnevnici i memoari – oduvek su bili najčitanija istorijska literatura. Iako ne uvek sasvim pouzdana, takva svedočanstva plene pažnju čitalačke publike više nego suvoparni zbornici dokumenata ili istoriografsko viđenje događaja iz prošlosti. Dnevnici i memoari pružaju živopisnu sliku prohujalog vremena, oslikanu od strane samih svedoka, odnosno aktera istorijskih procesa. Pisana ponekad u polemičnom tonu, a vrlo često radi opravdavanja, odnosno glorifikacije istorijske uloge autora, autobiografska štiva ipak su nezaobilazan (a neretko i jedini) izvor podataka za razumevanje i pisanje istorije. Sudbina Srbije u Prvom svetskom ratu, sasvim zasluženo, svrstava se među najbolje istražene teme naše istoriografije, odnosno istorijske događaje koje šira javnost prilično dobro poznaje. Tome su svakako doprineli vredni autobiografski izvori bjavljivani u prethodnim decenijama, kako oni koji prikazuju pogled sa samog vrha srpske države.