Ko su Ljotićevci?

Knjiga je izuzetno retka, jer su je ljotićevci, čim se pojavila, sestematski nabavljali i spaljivali. Taj njihov čin se može razumeti, jer su u knjizi brojni svedoci opisivali konkretna krivična dela ljotićevaca, dok je autor direktno pozivao na zadovoljenje pravde. Međutim, teško je razumeti fakat da ovo delo praktično ne postoji za zvaničnu istoriografiju u Srbiji posle 1990. godine, kada je osvojena kakva-takva sloboda govora. Štaviše, državni istoričari, na katedrama i u institutima, i danas koriste i preporučuju studentima ljotićevsku emigrantsku literaturu, pored, naravno, komunističke literature.

Sem toga, ljotićevske knjige su u Srbiji više puta preštampavane i relativno lako su dostupne, dok i dalje niko ne preštampava brošure i knjige u kojima je ljotićevska propaganda direktno demantovana, čiji su autori, pored Predraga D. Ivanovića, pukovnici Branislav Pantić i Jovan Trišić, Vojin K. Janičić i drugi.

Predrag D. Ivanović, predratni pravnik u Ministarstvu unutrašnjih poslova i rezervni oficir koji je rat proveo u zarobljeništvu, bio je jedan od lidera srpske političke emigracije u Americi. Još od poslertanih izbegličkih logora postao je blizak saradnik dr Slobodana Draškovića. Kao pravnik, Ivanović je sačinio stručnu analizu ljotićevskih (ne)dela, naročito nastojeći da sakupi pisane izjave što većeg broja svedoka očevidaca.

Zanimljivo je da je većina tih svedoka tokom rata pripadala Srpskoj državnoj straži Milana Nedića, među kojima su najpoznatiji potpukovnik Manojlo Korać i potporučnik Sava Jurišić, komandant 2. gvozdenog puka. Svi oni zajedno uspeli su da stvore delo trajne vrednosti.
Miloslav Samardžić