Поезија – Бајрон, Шели, Китс

Џорџ Гордон Бајрон, Перси Биш Шели и Џон Китс се најзначајните англиски претставници на еден од најпознатите поетски правци во историјата на книжевноста: романтизмот.

Принципот за спонтаноста и слободата е суштествен за сфаќањето на романтизмот. Слободарските идеи на романтичарите се поврзуваат и со нивниот однос кон природата која се претвора во примарен поетски предмет. Кај романтичарите доминира настојувањето дека поезијата е „одраз“ на инстинктот, интуицијата и „диктатот на срцето“, а не „сува“ логичка елаборација на искуството во „главата“.

Јунакот на Бајрон е специфичен поради тоа што е претставен како страстен талкач, мистериозен, мудар, самотен и мрачен, секогаш супериорен, полн со презир во односот со други луѓе и циничен кон институциите на општеството. Тој е бурен но самотен љубовник.

Шели се смета за храбар експериментатор и неприкосновен версификатор во долгата поетска историја на англиската поезија.

Искуството за Китс е сложен сплет од неразделни и неразрешливи спротивности; љубовта ја чувствува како највисоко посегање кон смртта; тој се стреми кон светот на совршеното и вечното, без притоа да го отфрли светот на стварното и смртното. Неговата поезија нема само висока естетска, туку и етичка димензија.