Rani Bahtin

Knjiga, podeljena na šest poglavlja, bavi se proučavanjem spisa teoretičara književnosti i kulture Mihaila Bahtina nastalih između 1919. i 1929. godine – od programskog teksta „Umetnost i odgovornost“, pa do čuvene monografije Problemi stvaralaštva Dostojevskog.

Autorovo interesovanje za Bahtina i njegovu misao starije je od Radunovićeve britanske univerzitetske karijere. Ono vuče korene iz rane, studentske, beogradske faze njegovog intelektualnog razvoja. Veliki ruski mislilac, očigledno, predstavlja trajni predmet njegovog zanimanja, i zauzima, u najmanju ruku, poziciju prvog među jednakima u odnosu na istaknute predstavnike drugih oblasti kojima se Radunović bavi, kao što su, na primer, sociologija i filozofija znanja, ili istorija i teorija istočnoevropskog filma. Zbog toga ne treba da čudi što je, iako relativno mlad, Dušan Radunović jedan od najrelevantnijih, ako ne i najrelevantniji bahtinolog sa naših prostora, kao ni to što u ovoj knjizi, iako za temu ima samo jedan period Bahtinovog razvoja i samo jedan deo Bahtinovog raskošnog dela – čitalac ima priliku da nazre kontinuitet misli jednog od najinspirativnijih proučavalaca literature u njenoj hiljadama godina dugoj istoriji.