Бамбусовото стебленце

Жозефин Мендоза бега од сиромаштијата доаѓајќи во Кувајт од Филипините за да работи како слугинка, каде го запознава Рашид, син единец, идеалист со книжевни аспирации. Жозефин, со целосната наивност и неискуство од младоста, верува дека ја нашла вистинската љубов. Но, кога ќе забремени и кога татнежот на војната ќе стане сè погласен, Рашид се приклонува на семејниот и општествениот притисок и ја испраќа дома со нејзиното бебе, синот Хозе. Растејќи и борејќи се со сопствениот двоен идентитет, Хозе грчевито се држи за надежта да се врати во земјата на неговиот татко кога ќе наполни осумнаесет години. Тој не е добро подготвен стрмоглаво да се фрли во свет каде стравот од тираните и диктаторите не е ништо во споредба со стравот од она ’што ќе кажат луѓето’. И со филипинското лице, кувајтскиот пасош, арапското презиме и христијанското име, дали земјата на татко му добро ќе го прими? „Обзема.“ – Њујоркер „Алсануси е глас на совеста.“ – Индепендент „Сила на која треба да се смета.“ – Араб Тајмс „Амбициозен, култивиран и храбар.“ – Фајненшал Тајмс