Dečak sa Fanara

Roman Dečak sa Fanara vremenski i prostorno uspostavlja uzbudljivu „pripovedačku kartografiju” – tok priče razvija se na nekoliko narativnih niti, obuhvatajući vremenski period od 1919. do 1946, i geografski prostor od Istanbula do Banata. Pripovedna okosnica romana gradi se oko lika Sofije Popović, koja u januaru 1946. biva prisiljena od strane oficira OZNE da sačini životopis Pavla Popovića, njenog devera, koji treba da bude predložen za orden Narodnog heroja.

Porodica Popović se u Banatu našla pošto je izbegla iz Turske, gde su oni i njihovi preci živeli duže od jednog veka, u istanbulskoj četvrti Fanar. Tok njenih reminiscencija ukršta se sa tokom „objektivne” istorije, a njena sudbina sa životnim epizodama više likova. Složeni odnos sa trojicom braće Popovića ključ nalazi u liku Dečaka sa Fanara, njihovog idealnog spoja, arhetipa, koji se Sofiji javlja u snovima.

U pitanju je narativ genealoškog karaktera, koji za razliku od uobičajenog, vremenski linearnog pripovedanja, koje čitaocu izlaže jedinstveni tok radnje, polazi od već okončane i akterima poznate situacije, i razotkriva, fragmentarnim, nelinearnim postupkom, najvažnije tačke razvoja koji je doveo do te situacije. Roman se snažno oslanja na pojedine filozofske ideje, što je naglašeno time što svako poglavlje nosi zaseban moto – citat iz nekog filozofskog teksta (odnosno, u jednom slučaju, zapis poteza u jednoj šahovskoj partiji).

Saša Radojčić (1963) savremeni je pesnik, pisac i teoretičar, a zapažen je i njegov prevodilački rad. Dobitnik je više značajnih književnih priznanja među kojima su i Disova nagrada, nagrade „Desanka Maksimović”, „Đura Jakšić”, „Branko Ćopić” i „Milan Bogdanović”. Dečak sa Fanara njegov je prvi roman.