Nastanak evropskih jezika I-II

Mario Alinei, profesor emeritus Univerziteta u Utrehtu (1926, Turin), u svojoj dugogodišnjoj karijeri objavio je preko 50 značajnih radova na temu evolutivne lingvistike. Kao dugogodišnji saradnik Srpske akademije nauka bio je i lični prijatelj akademika Pavla Ivića. Kako sam Alinei kaže, „krajem devedesetih godina troje arheologa i troje lingvista, potpuno nezavisno jedan od drugog, postavili su nove teorije porekla indoevropskih naroda i jezika koje utvrđuju autohtonost i neprekinut kontinuitet od paleolita“. Na osnovu komparativnih analiza arheologije, genetike i jezika, Alinei je došao do zaključka da su neolitske tehnološke inovacije u Podunavlju omogućile nagli demografski rast stanovništva, a tako i razvoj jezika i kulture. Te inovacije Alinei smatra najvažnijim motivacionim pogonom šireg razvoja jezika i postavlja svoju čuvenu tezu da se analogno razvoju paleolita, mezolita i neolita može postaviti model hronološkog datovanja jezika. „..Znamo da zapravo po tradicionalnoj teoriji IE poreklo valja tražiti u halkolitskim kulturama Kaspijsko-pontskih stepa, pa moramo pretpostaviti da trajanje procesa jezičke diferencijacije kod Slovena nije bilo puno drugačije od trajanja istog procesa kod drugih indoevropskih grupa. E sad, ako pođemo od tih pretpostavki, gde bi se onda nalazili Sloveni tokom njihovog „odsustva od četiri milenijuma“, pre no što su se vratili da nastane, u novoj eri, iste one ukrajinske stepe u kojim su rođeni njihovi preci, i da se zatim prošire na gotovo pola Evrope? Ostali su u stanju hibernacije? Napravili su put oko sveta? U ozbiljnijim razmatranjima, zar ne bismo morali očekivati da ćemo o tome pronaći negde arheološke tragove? I konačno, koje bi konkretne okolnosti dovele do toga da Sloveni postanu najveća demografska zajednica u Evropi, od trenutka kad su se pojavili na sceni, početkom naše ere? Moderna slavistika je uložila izvesne napore da ukloni barem neke od ovih gigantskih besmislica, locirajući vremenski prve tragove pretpostavljenih