Ničija sreća

Najveća vrlina romana Ničija sreća Sime Potkonjaka, jeste svakako jezik kojim govore njegovi junaci. Ispripovedan rasnom naracijom, roman prati život glavnog junaka poreklom iz okoline Ogulina i Slunja, u periodu od 1945. godine, sve do ratnih dejstava 1991. godine. Govoreći o jugoslovenskom periodu „suživota” na ovim prostorima, vrvi od autentičnog govora, pre svega krajiškog seoskog stanovništva, u kojem je očuvano drevno folklorno jezgro i kolektivno životno iskustvo, sa bogoto sačuvanim oblicima života krajiškog srpskog sela, koje je egzistiralo više od četiri veka i koje se na ovom prostoru više neće ponoviti. Na ovaj način i roman Sime Potkonjaka predstavlja dragocen prilog građenju onog trajnog literarnog spomenika srpskom narodu Krajine, koji će nadživeti njihov egzodus i nestanak iz Hrvatske 1991–1995. godine, pretvarajući njihovu egzistenciju u onu, vanvremenu i univerzalnu, zahvaljujući upravo jeziku – u njegovoj autentičnoj, bogatoj i jedinstvenoj leksici i melodiji krajiškog govora.
Slavica Garonja