Огномет од суети
/Во овој роман ништо не е онака како што изгледа. Секој протагонист има најмалку две димензии (светла и темна, видлива и невидлива), ништо не е црно-бело, па ни престапот што го прават Марија и Шерман. Самото разоткривање на задниот/темниот план на приказната, детектирањето на невидливите значења на настаните, го потенцира отсуството на стабилни морални и хумани начела. Читателот се соочува со една константа: со неморалот, односно со безобѕирноста на претставниците на финансиската, политичката, судската и црковната власт.
Затоа, читањето на овој роман се доживува како ревизија на инертно усвоените класни, расни, социјални, политички, културни и психолошки стереотипи, како нијансирање на ригидните клишиња. Затоа, може да се каже дека романот Огномет од суети, всушност, со својата структура на нагло пресвртување на средишниот тек на настаните, со скршнувањето од најавениот развој на настаните, со первертирањето на успехот во пораз, на престижот во пад, на моќта во немоќ, на богатството во сиромаштво, на приопштениот богаташ во изопштена личност (отпадник), на блазираниот „огномет од суетите“ во драматична човечка состојба, се претставува како роман – гротеска.
Тој роман – гротеска имаме можност, денес, во 2014 година, да го читаме во превод на македонски, во едицијата „Ѕвезди на светската книжевност“. Преводот на Софија Главинова придонесува читањето, иако долготрајно, да биде интересно и исполнето со задоволство.
Оценки
Сѐ уште нема оценки.