Ples po užarenom pesku

Najnoviji roman, reditelja, pisca i teatrologa Petra Zeca još jedno je ostvarenje, uslovno rečeno, hibridnog književnog žanra u kom se prepliću pozorište i literatura, erudicija i strast samootkrivanja u sopstvenoj posvećenosti umetnosti, kako između njenog pređenog puta i istorijskog nasleđa tako i njene beskonačne provokacije života, stvaranja, posvećenosti i otkrića... Ovo je istovremeno i uzbudljivi autobiogfrafski putopis kroz, ne samo ličnu već opštuumetničku strast i praksu. EROS-TANATOS-KOMIKOS uporišne su tačke ovog romana-eseja o sebi i drugima, genijima i žrtvama senzualno osenčenih genija između epifanije i Sifilisa, misije i smrti. Brojni slikari, pisci, umetnici i avanturisti sudbine, kako u bližoj i daljoj istoriji pod autorskom podsticajnom podnaslovnom motivacijom, o klasicima u kupleraju, o genijima u samoizazvanom paklu, udesu nepoznate i kobne strane samoosvajanja, ovo je štivo zanimljivo i mudroprovokativno... Ono osim voajerske pozicije istraživanja biografije velikana, to sve prepliće s bogatim živopisom samog autora. Konačan proizvod je bogata, demistifikacijska slika moderne umetnosti u svetu i vremenu. Od pećinskog crteža do Marine Abramović, oživotvoreno bogatom i sadržajnom ispovednom transpozicijom ličnog života, bližnjih i znanih. Koliko je ovde istraživanja toliko je i samoistraživanja. Koliko je demistifikacije toliko i introspekcije, ali u slavu one vere u eros života koju je religija oduzela čoveku... U onu interpretaciju poruke Kazancakisa povodom Grka Zorbe i one čuvene scene plesa na pesku: Niko ne može ništa čoveku koji igra i peva u nesreći ...