Сага за Олаф Светиот

„Сага за Олаф Светиот“ се смета за скапоцен камен меѓу сагите за норвешките кралеви, напишана за кралот Олаф II од Норвешка, односно Олаф Харалдсон, подоцна прогласен за светец и патрон на Норвешка. Олаф Харалдсон (околу 995 ― 29 јули 1030 година) бил крал на Норвешка од 1015 година до 1028 година. Тој бил син на Харалд Гренске и Аста Гудбрандсдотир. Една година по неговото загинување во битката кај Стиклестад тој е прогласен за светец, а неговите останки се зачувани во црквата Св. Климент во Нидарос (Трондхејм). Олаф Харалдсон бил жесток во воведувањето на христијанството меѓу викинзите, а во 1164 година бил и официјално канонизиран од страна на папата Александар III, со што станал универзално признат светец на римокатоличката црква. „Сага за Олаф Светиот“ е напишана во 1225 година од исландскиот автор Снори Стурлусон, кој за пишувањето на оваа сага ја искористил сагата напишана од исландскиот свештеник Стирмир Карасон, од која денес се останати само по некои фрагменти, како и усните легенди за кралот Олаф. Како што е и обичај во сагите, и оваа сага содржи бројни цитати од епските песни на скалдите, поети што имале за задача да ја бележат историјата во облик на литература, па така на некој начин ја потврдуваат и веродостојноста на настаните опишани во сагите.