Транс-Атлантик

Во Транс-Атлантик автобиографските мотиви се испреплетуваат со нескротливата фантазија, а целината, трагикомична во тонацијата, придобива карактеристики на гротеска. Писателот претставува карикатурална слика за полската емиграција, преку која го прикажува полскиот менталитет и проблемите со коишто неговата родна литература живеела над век и половина.

Транс-Атлантик несомнено е најчудното дело на Гомбрович, доколку го земеме предвид првичниот впечаток на читателите, којшто бил предизвикан од архаично-жаргонскиот јазичен стил на делото. Делото исто така настанало и во чуден момент: токму тогаш, кога авторот бил измачуван од беда, отсечен во далечната Аргентина од својата природна, полска публика. И токму тогаш, кога тактиката би го наведувала писателот да создаде дело, коешто би имало шанса да се избори за да ги врати назад наклонетоста и интересот на читателската средина, тој создава роман којшто впрочем се смета за непреводлив на странски јазик, додека, пак, за Полјаците не многу пријатен, бидејќи е френетичен напад на народните стереотипи.