Четири години во планините на Курдистан

„Четири години во планините на Курдистан (1915-1919) – Мемоарите на преживувањето на едно ерменско дете“ е ретко и инспиративно лично сведоштво за едно потресно поглавје од историјата. Извонреден приказ за влегувањето во светот на возрасните и приказна за опстанокот на еден ерменски тинејџер принуден да живее во племенска култура меѓу курдските селани и турските бегови.

Ерменецот Арам Хајгаз имал само 15 години кога ги загубил татко си, браќата, многу роднини и соседи. Сите биле убиени или починале од глад кога отоманските војници го ставиле нивното село под едномесечна опсада.

При депортацијата на Ерменците, Арам и мајка му биле принудени да пешачат низ сириската пустина без храна, вода и засолниште како дел од системското уништување на христијанското ерменско население во 1915 година.

Мајка му го поддржала да премине во ислам за да преживее. На четвртиот ден од маршот еден Турчин се согласил да го земе овој млад преобратеник во своето домаќинство. Тој се издигнал од „неверник“ до доверлив секретар, единствениот што знаел да чита и пишува во племето што го прифатило.

Арам поминал четири долги години живеејќи како роб, слуга и овчар меѓу курдските племиња, полека стекнувајќи ја довербата на своите киднапери. Во текот на овие години тој израснал од момче во маж и неговата приказна им нуди на читателите извонреден приказ за влегувањето во светот на возрасните и вредно историско сведоштво.

Хајгаз успеал да побегне од заложништвото во САД во 1921 година.