Belladona

Upravo ova bolest istorije tema je veličanstvenog romana Daše Drndić zavodljivog imena Belladonna.
Tekst pripoveda sudbinu Andreasa Bana kroz istoriju bolesti i postepeno obrće situaciju, šireći priču od pojedinačnog ka opštem, govori o pošasti istorije, o nemilosrdnosti usuda, o zlu koje čuči u svim ljudima i ćutanju kojim se to zlo hrani i raste. Andreas Ban, pisac, intelektualac, osoba koja se suprotstavlja redukciji identiteta razboleva se, dobija redak rak dojke i niz drugih bolesti. Njegova borba protiv boleština, njegovo suprotstavljanje i odbijanje da im se potčini, da se preda, da postane bolesnik, da se svede na telo pod terapijom, na krpenu lutku, u stvari predstavlja bitku za pravo na ličnost, pravo na sopstvo, pravo na mnoštvo identiteta i na različitost. Jer Andreas Ban jeste različit i neuklopiv. (…) Istražujući odnos između istorije bolesti i bolesti istorije, Daša Drndić je nastavila sa svojom beskrupuloznom umetničkom borbom koja se oslanja na talmudsku izreku koju je Kiš preneo na kraju Peščanika: „Bolje je biti među progonjenima nego među progoniteljima.“ Iako je Belladonna stilski i naratološki udaljena od Kišovog opusa, oni odišu istim duhom, oni se, ako hoćete, hrane na istom po-etičkom izvoru.
Vladimir Arsenić