Put do svoje zvijezde

Tek sa odlaskom u penziju, Dara Ćurčija je, nakon trideset pet godina provedenih u prosveti, gde se uložila bez ostatka, ostvarivši u punoj meri svoju ljudsku i profesionalnu ličnost, u turbulentnom životnom putu, kao dete – ratno siroče – od (mukotrpnog) uspona, tokom školovanja iz izuzetno nepovoljnih uslova (što je glavni sadržaj ove knjige), preko životnog i profesionalnog vrhunca, svakako ostvarenog u Voćinu ispod Papuka, u Slavoniji, do opet, silom istorijskih (ne)prilika, ponovnog pada u ekstremno teške uslove života, tokom izbeglištava u Srbiji, te ponovnog uspona kroz profesiju u Erdeviku, gde stiče i penziju, do spokojnih penzionerskih dana u Kukujevcima kod Šida, otkrila da ima, tokom cele profesionalne karijere, dva podjednaka talenta: dar za pisanje proze (poeziju je već dugo pisala), i slikarski dar.

I tako kreće ova uzbudljiva povest, aktivirana u jednom srećnom trenutku smirenja i probuđenih sećanja, koncentracije nakon svih životnih bura, a inicirana nekim, za Darinu pesničku dušu, važnim susretima sa ljudima i prostorima svog detinjstva i mladosti, koje ponovo sreće, nakon više od pola veka, a na početku ovog, 21. veka, kada i nastaje ovaj rukopis (2004-2005). Na tom, najintenzivnije proživljenom i opisanom periodu života (poratnog teškog detinjstva u Bosni i Vojvodini, školovanja u Senju i Učiteljskoj školi u Osijeku), koji, ustvari predstavljaju najvažniji rast svake ličnosti i njeno presudno formiranje, ova knjiga se zaustavlja i skladno zaokružuje. U njoj su upravo i objedinjena ta njena dva (novootkrivena) Darina talenta: izvorni književni, koji zahteva duboku emociju i proživljenost, ali gde je sve viđeno slikarskim očima.