Zrno šećera u slaniku

Nakon dva zapažena romana A nije mi do smijeha (2017) i Devet grama duše (2019), u trećem romanu Tatjane Vrećo, Zrno šećera u slaniku, nastavlja se još radikalnije i produbljenije sagledavanje životnih patnji i stradanja pojedinaca i čitavih naroda, koje su uslovljene krupnim društvenim i političkim lomovima na kraju 20. vijeka na nemirnom balkanskom prostoru, a pogotovo na prostoru Bosne i Hercegovine i Srbije. Perspektiva kazivanja je oneobičena činjenicom da je glavni junak muškarac i da kroz njegovu ispovijest i izrazito dramatizovanu perspektivu autorka sagledava gorku i neobičnu stvarnost, dajući svome junaku Nemanji Vukoviću, poziciju povlašćenog svjedoka sa pogledima, doživljajima i slutnjama, bliskim sopstvenom pogledu na svekoliku oporu stvarnost. Napisan snažno, sa uspješnim poniranjima u tajne ranjive i krhke ljudske duše, kao i beskompromisnim i brutalnim seciranjima jednog društva u sveopštem raspadanju, roman Zrno šećera u slaniku izrasta u uzbudljivu prozu koja čitaoca nikako neće ostaviti ravnodušnim ili nezainteresovanim, a istovremeno će probuditi u njemu brojna potisnuta pitanja i zapretane emocije. Goran Maksimović