Стовариште

Сергеј Трифуновиќ истовремено е синоним за еден од најангажираните актери од Србија, но и редок пример на уметник од овие балкански простори што успеа да изгради своја забележителна кариера на „гостински терен“ – во САД.

Но, Сергеј Трифуновиќ е познат и по други нешта: музиката, хуманитарната работа, јавните настапи, социополитичкото гласноговорништво. А сега, на ред дојде и книжевноста! Во ова дело Сергеј ги прикажува своите веќе добропознати, но, што е уште поважно, скриени емоции. Сето она со што го поврзуваат: бунтовништвото, пркосот, своеглавоста, но и себекритичноста, креативната перцепција, скромноста, беспоштедноста кон себеси… Познатиот и непознатиот С. Т. на едно место.

Како што вели Владисав Бајац, резултатот од ова е: „Помалку автобиографија, а повеќе биографија за себе (она кога пишувате за себе како за друг). Автобиографија низ другите и преку другите. А најмногу патопис низ испреплетената Амеро-Србија, од Белград и назад, преку Париз, Амстердам, Њујорк и Лос Анџелес, но и Лос Аранѓеловац. Тоа се пределите на телото. Сè друго во оваа книга се предели на душата.“

Она што е помалку познато е дека Сергеј Трифуновиќ носи и една македонска жичка во себе. Многу повеќе поврзана со пределите на душата за кои говори Бајац отколку со географијата на телото. Но, таа жичка е клучот за читање на оваа книга и во нашиот контекст.

Немам податок дали Сергеј појадува ураниум, ама не е тајна дека со жестоката енергија и натаму татни низ просторот, кариерата и низ животот. Талентот го води на различни страни и му овозможува да види, да запознае, да слушне и да запамети многумина од великаните во светот во кој најдобро се чувствува. Дел од ова емотивно бреме елегантно го депонирал во „Стовариште“. Тоа го направил галантно, заводливо, страсно и искрено. Кога сака и почитува некого, за него тоа нема ни цена, ни мера… „Стовариште“ е книга што треба да се доживее со сите сетила: можете да ги вкусите речениците, да ги извикувате стиховите на улица, извадоците да звучат како музика, а цело време да гледате кадри од филмови што чекаат да бидат снимени.

На крајот на краиштата, целата приказна е изнијансирано истражување на сложените лични односи со професијата и големо сведоштво за болката од загубата, соништата, примерите и авторитетите до кафеаните и адресата на земјата во која е роден. Оваа „Автобиографија на другите“ е и прослава на она што е заеднички проживеано. Сергеј Трифуновиќ со брутална чесност и храброст го опишува своето турбулентно минато и патот до тоа да стане личност каква што е. Ликот на „тешко момче“ поседува и нежна човечна страна. „Стовариште“ е многу, многу повеќе од збирка мемоари на една јавна личност.
Пеца Поповиќ, од Предговорот