Апнеја

Слободата на мислата е слобода на движењето.     На самиот почеток на Апнеја (2013) го среќаваме младиот Лоренцо со лицето нурнато во мекиот јануарски снег, има вртоглавица и не може да дише. По удар во столб од жичарница, останува квадриплегичар и животот му се превртува наопаку. Апнеја раскажува за болката луцидно, без мелодраматични тонови, а на моменти дури и изнудува насмевки. Амури, небаре води дневник, раскажува за периодот минат во болница во Италија и во една специјализирана клиника во Цирих, за многубројните операции, за мачната рехабилитација и за меѓучовечките односи изродени од болката. По враќањето во семејниот дом во Рим, мора да се соочи со еден нов свет, каде што наеднаш сè му е надвор од дофат и сите се станати многу повисоки, страшни џинови со впечатливи сенки. Лоренцо тоне во самосожалување, па неговата девојка Јохана, која останува покрај него по несреќата, се одлучува да го напушти, а тој решава да се самоубие. Или, пак, можеби нешто ќе го поттикне одново да ја освои и да си го поврати животот? Во 2013 година Апнеја бил финалист за наградата „Стрега“, а ја добил и Наградата за литература на Европската Унија (2015).