Авијатичарот

Главниот лик на романот, Инокентиј Петрович Платонов, се буди во болнички кревет и сфаќа дека не се сеќава на ништо – ни на своето име, ни како завршил тука. По предлог на својот лекар, ќе започне да го запишува секој детаљ што ќе се врати од неговото сеќавање. Платонов создава калеидоскоп од слики, лица, зборови, мириси, звуци и случувања поврзани со животот на еден млад човек во екот на Руската револуција, болшевизмот, необолшевизмот и анархијата... Иако поголемиот дел од неговото минато се однесува на почетокот на XX век, Платонов насетува дека се разбудил во едно друго време... На апчињата покрај неговиот кревет пишува дека е 1999 година?!

Во Русија нарекуван „Умберто Еко“, во Америка „рускиот Маркес“, Водолазкин со овој роман го оправдува и го потврдува епитетот гениј, создавајќи проза за сеќавањето и простувањето, за вината и невиноста, истовремено обликувајќи ја нежно и тажно, со силна духовна и литерарна димензија, претставувајќи го најмрачниот период на руската историја низ индивидуална судбина, зашто, како што и самиот вели, „политиката е на маргините во однос на она што се случува во душата на човекот“.

Дали Платонов ќе успее да се приспособи на својата нова реалност?