Crno telo

Da li je umetnost sama po sebi strast ili je strast neizostavno prisutna u samoj ideji umetnosti. Poetički i stilski razigrana u želji, i strasna u nameri, Laura Barna ispisuje roman Crno telo nad kojim bdi još uvek nedovoljno rastumačena figura arhivolšebnog romantika Laze Kostića. Međutim, Crno telo je priča o odrastanju i uzrastanju u vrhove nasleđa srpske književnosti i tajni porodične istorije, ljubavi i želje koja, kao poslanje iz prošlosti, putuje kroz vreme, od romantizmu sklonog XIX veka i Laze Kostića do današnjih dana, nesklonih svemu što je uzvišeno.

Laura Barna želi da svakom književnom i životnom detalju podari poseban identitet jer svaki lik ovog romana nosi sobom niz dilema i večnih pitanja o sudbini čovekovog usuda na zemlji, o dobru i zlu. Zbog toga je Crno telo nesvakidašnja, nadasve zanimljiva i originalna priča o piscu koji je sam svoj hroničar i hroničaru i istraživaču koji u istoriji ne nalazi traženog pisca već sebe. Vlastiti lik u ogledalu lirike Laze Kostića, ogoljenog i ranjivog u emotivnim posustajanjima i eruptivnim smenjivanjima unutrašnjih i spoljašnjih pejzaža. Letargično doba Kostićevog stihopisanija, melanholije vojvođanske varošice i otuđenja velikog grada, pamćenje i samoukidanje u kolektivnom zaboravu, večiti antagonizam modernog i tradicionalnog, samo su neke okosnice ovog neobičnog romana.