Trijade : slučajne priče

Pesnik i pripovedač, dobitnik nagrade "Branko Ćopić" (koju dodeljuje Srpska akademija nauka i umetnosti), Boris Jovanović se ogleda u kratkoj priči kao u ciklusnoj prozi. Njegove "slučajne priče" predstavljaju moderni postupak filmskih proznih slika koje se javljaju u trostrukoj predmetnoj i jezičkoj optici, čime se sugeriše da svaka slika, portret, uverenje, pamćenje - jednom rečju priča - može imati tri vida i najmanje toliko značenja. A priče su sve od žive stvarnosti, lične građe "bića i jezika", dovedene do retorskog i jezičkog savršenstva.

Polazeći od umetničkog stava, da je svet sastavljen u slikama, gradi Boris Jovanović svoje priče – slike, koje čine filmski ili romaneskni niz. Da nije jezika i načina kojim se dočarava svet, ovi tekstovi mogli bi biti shvaćeni kao pesnički: poetsko značenje u njima stoji naporedo sa proznim. Ali narativni i leskički potencijal jezika, prozna sintaksa, prikaz stvarnosti u pojedinostima – čine ovu književnu materiju vrstom modernog pripovedanja. (Dragan Lakićević u tekstu "Od slike do mita”.)