Спокој

Спокој е жив сеизмограф за внатрешните потреси и настани на мајка и син заробени во Едиповиот кошмар среде задушувачката тоталитарна прегратка на комунистичката Унгарија. Андор Веер, триесет и шестгодишен писател, живее во тесен стан со својата самозатворена мајка, Ребека, која некогаш била меѓу најзначајните актерки во Будимпешта. Неможејќи да ја издржи нејзината манијакална тиранија, но стравувајќи да ја остави сама на себе, нивната горка меѓузависност ги турка во Сартров пекол на омраза, лаги и смирување. Потоа Андор се сретнува со прекрасната негувателка Естер, жена која изгледа како да нема минато, и се заљубуваат на прв поглед. Со исполнет живот навидум на дофат за прв пат, Андор одлучи дека е подготвен да ја донесе Естер дома за да се сретне со неговата мајка. Иако ликовите на Бартис се непокајнички невротични и облечени во најцрниот хумор, неговата емпатија за нив е длабока. Политичка фарса од највисокиот ироничен поредок, заклучувајќи дека “слободата е состојба непогодна за луѓето”, Спокој e сложената психодрама свртена наопаку, откривајќи ja со визуелен сјај гротескната идеја дека не постои ништо посмешно од несреќата Претставата што ја прават мајката и синот… е делумно Стриндберг и делумно Чехов, но главно чист Бекет или дури чист театар на суровост. – Frankfurter Allgemeine Zeitung